No i udało się. Znów coś skrobnę na temat mojego życia:).
Dzisiaj rower i 1500 metrów ale nie śpieszyłem się z jazdą. Efektywny czas pedałowania wyniósł 10 min ale na rowerze siedziałem z 20-25 min. Robiłem dłuższe i częstsze przerwy za to przejechałem większy dystans. Jak dzisiaj pedałowałem to cofnąłem się w pamięci do 2005 roku kiedy moim życiem i pasją był rower górski. Wówczas jeszcze nie wiedziałem (diagnoza w sierpniu 2005), że jestem już chory na SM, a mimo to potrafiłem zrobić 100 km w ciągu dnia. Dziś muszę się zadowolić dystansami liczonymi w metrach a nie kilometrach:(
Mam zakaz chodzenia po schodach w ramach rehabilitacji. To oficjalne zalecenia od mojej rehabilitantki. Powiedziała, że na schody w ramach ćwiczeń będę mógł wrócić jak przejdę na kolanach w pozycji jak do pacierza dystans od siebie z pokoju pod łazienkę. Wczoraj zrobiłem mała próbę i udało mi się zrobić tylko 2 „kolanowe” kroki, a potrzeba ich około 15, by pokonać ten dystans.
Próbowałem dzisiaj chodzić na kolanach ale mi nie szło w ogóle. Nie dość, że plecy mnie słabo trzymają to jeszcze mnie boli kolano. To brzmi jak niezły wykręt ale nic na to nie poradzę. Może wieczorkiem przed snem spróbuję jeszcze raz.
Znalazłem artykuł o 9-letnim Maćku Konstanskim który opiekuje się ciężko chorymi rodzicami. Jego mama cierpi na stwardnienie rozsiane, a ojciec na tzw. dystrofię mięśniową, czyli zanik mięśni rąk i nóg.
To jest mały wielki człowiek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Będzie miło gdy się przedstawisz:-)