Przyjechaliśmy z Olą na godzinę 17 na mszę św. do Klasztoru Ojców Dominikanów w Krakowie.
Wcześniej dowiedziałem się, że jest w tym kościele wejście dostosowane do osób niepełnosprawnych. Bywałem w tym kościele wcześniej ale wówczas byłem zdrowy więc nie zwracałem uwagi na takie drobiazgi jak podjazd dostosowany dla osób niepełnosprawnych. Przyjeżdżamy, widzę jakiś zjazd w dół ale nie wiem czy to jest wjazd do klasztoru, a prócz tego przed tym zjazdem jest stopień 30 cm. Nie mam szans pokonać wózkiem elektrycznym takiego wysokiego stopnia. Jedziemy na furtę by się zapytać gdzie jest ten podjazd dla osób niepełnosprawnych. Okazało się, że to jest ten zjazd z tym stopniem! Dobrze, że mi pomogli dobrzy samarytanie i znieśli mnie razem z wózkiem z tego wysokiego stopnia.
Wózek jakieś 130 kg, ja 67 kg = słodki ciężar:)
W Klasztorze tłumy.
Po mszy poszliśmy na kolację. Tak dobrze nam się rozmawiało, że nie wiedzieć kiedy, a minęło 3,5 godziny! Ola wyglądała ślicznie. Byliśmy na rynku i zapomniałem kupić jej kwiaty:(
Oj, można dla niej stracić głowę!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Będzie miło gdy się przedstawisz:-)