Cały tydzień zleciał

Niby nie mam tak napiętego harmonogramu ale dzień za dniem pomyka. Dzisiaj wieczorem zorientowałem się, że to piątek. Co porabiam przez całe dni?

Dużo czytam w internecie zwłaszcza spraw dotyczących polityki. Czasami jak już nie mogę to się wdam w polemikę polityczną. A to na facebooku, a to pod komentarzami do artykułów prasowych. Bardzo żałuję, że mam problem z rękami bo na pewno bym pisał i komentował więcej. Teraz jak zaczynam pisać to to schodzi. Znów idą seriale więc je ściągam i oglądam. Kimnie mi się na chwile na wózku i czas leci :)

Teraz przychodzi do mnie Mateusz 3 razy w tygodniu. Przez ostatni tydzień go nie było i nawet ja zauważyłem, że mi go brakuje. Nie chodzi o to, że aż tak bardzo się za nim stęskniłem tylko moje ciało to poczuło, a zwłaszcza lewa ręka. 3 lata temu zrobiłem sobie wolne od rehabilitacji przez 16 miesięcy i niewiele mi się pogorszyło. Teraz go nie było tydzień i bez problemu dostrzegłem, że jest gorzej. Mateusz też to zauważył. Chyba jestem już skazany na rehabilitacje. Już się z tego nie wymiksuje. Tu telefon albo do mnie zadzwonią i schodzi. Na pewno nie mogę mówić, że się nudzę. Czacha pracuje i dymi :)

Nigdy nie lubiłem się golić. Fajnie jest być ogolonym ale golenia nie lubię. Od dłuższego czasu noszę wąsy i bródkę i dobrze się w tym czuję. Z takim zarostem jest problem polegający na tym, że trzeba taki zarost pielęgnować. Podgolić, wyrównać ot takie coś. To wszystko banał pod warunkiem posiadania sprawnych dłoni. Nie lubię tyle czasu spędzać przed lustrem więc dla ułatwienia sobie sprawy zgoliłem wszystko. Toż to była bułka z masłem. Tak to się można golić. Rachu ciachu i ogolony. Wszystko fajnie tylko gdy spojrzałem w lustro to jakby to nie ja. Tak się nie da żyć.

Jaki tego finał? Jutro znowu będę się dziubdziać przy precyzyjnym goleniu :)

Świat na żywo

Byłem dziś poza domem od... dawna. Rzadko wychodzę z domu bo to zaczyna się robić niebezpieczne ale po kolei.

Chciałem załatwić samodzielnie kilka spraw. Ot taka namiastka poczucia samodzielności. Całe ubieranie mnie nie miało nic wspólnego z samodzielnością bo wszystko zrobiła za mnie mama. Wyszedłem z domu i czułem się od razu nieswojo. Nogi skakały jakby były nie moje. Mnie prostowało i zsuwało z wózka. Byłem już na dole więc jadę. Może się rozejdzie.

Najpierw pojechałem do fryzjera. Fryzjera zaliczyłem szybko, a następnym etapem był lekarz. W drodze do lekarza złapała mnie spastyka i to taka, że zacząłem zjeżdżać z wózka. Tak mnie wyprostowało i nogi rzucało, że kobieta koło Biedronki chciała dzwonić po pomoc. Myślała, że mam atak padaczki:-) Chciała mi pomóc usiąść ale podszedł facet. Powiedziałem mu spokojnie co i jak i bez pier... ustawił mnie tak że o mało co.... Głowę miałem między nogami bo tak mnie naciągnął:-) Ale było dobrze:-) Wiedziałem, że ten "błogostan" długo trwać nie będzie. W Biedronce kupiłem małpkę wódki i to mi dopiero pomogło. Całej nie wypiłem ale czułem jak z każdą minutą napięcie spada. Miałem ze sobą Baklofen ale nic tak szybko nie rozluźnia jak alkohol i maryśka:-) Tak przygotowany pojechałem do lekarza.

Lekarza mam super luzaka. Wyczuł ode mnie ale powiedziałem mu co i jak. Skwitował to tym, że to było na zdrowie. Potem pojechałem realizować zakupy w aptece. Po drodze zrobiło się chłodno i musiałem prosić ludzi o pomoc w zapięciu kurtki bo sam bym sobie z tym nie poradził.

Pojechałem jeszcze do sklepu na zakupy. Kupiłem Jim Beam'a, cole i pistacje. Dziś jest mecz:-) a na stacji benzynowej zjadłem obiad.

Jestem stale rehabilitowany. W ramach programu rehabilitacyjnego mam zajęcia z Mateuszem 2x w tygodniu ale dokupuje u niego prywatnie jeszcze jeden dzień.

Ćwiczę, rehabilituje się - cały czas:-)