Stwardnienie rozsiane - diagnoza której nie życzę nikomu. Chciałbym pokazać, że ta diagnoza nie oznacza iż życie się kończy. Pragnę pokazać innym, że to życie wciąż jest, chodź może trochę inne, może trudniejsze ale to nie koniec. Czy jestem czasami załamany? Często, ale potem się podnoszę i maszeruje dalej z podniesionym czołem i z uśmiechem na twarzy.

Jeśli chodź trochę ten blog będzie pomocny dla Was chorych oraz dla Waszych rodzin to będę szczęśliwy. To właśnie jedna z tych rzeczy która dodaje mi sił.

Wojciech Mrugalski

czwartek, 23 lutego 2012

Ujemny progres :(

Od kilku dni jest gorzej. To nie tragedia ale niestety wzrosła mi spastyka w nogach. Najlepsze jest to, że to nie wina mojego treningu. Już kilka dni przed tym pogorszeniem czułem, że coś będzie znowu z SMem. Od razu jeszcze bardziej sobie odpuściłem treningi ale jak widać to nie przyniosło jakiejkolwiek poprawy. Jak tylko czuję się nadmiernie zmęczony, jak mi się chce spać w ciągu dnia bez powodu to wiem, że coś się będzie działo:( I tym razem właśnie tak jest. Szkoda, bo czułem progres, szło wszystko do przodu, a przy tym znalazłem równowagę miedzy ćwiczeniami, a chorobą.

Dzisiaj mam wrażenie, że to co robie to jest zbędne. Nie mam doła, ale nie mam też szampańskiego nastroju. Pewnie nic się nie zmieni bo niby co miało by się zmienić? Przecież mój SM mi nie odda tego co zabrał. Pod tym względem jest konsekwentny. Ja muszę się przyzwyczaić do nowej sytuacji i pogodzić się bo co innego mi pozostaje?

Mimo to, szkoda że znów tak wyszło :(

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Będzie miło gdy się przedstawisz:-)