Wróciłem z Dąbka

Przez ostatnie 5 tygodni byłem na rehabilitacji w Krajowym Ośrodku Mieszkalno - Rehabilitacyjnym dla Osób Chorych na Stwardnienie Rozsiane (SM) w Dąbku. Wróciłem do domu w sobotę, w prima aprils.

Nie było tym razem wielu moich znajomych ale poznałem nowych no i potrafię się nie nudzić sam ze sobą. Pobyt wspominam bardzo miło. W Dąbku są zazwyczaj organizowane różne imprezy ale nie mogłem się na nie wyrobić. A to tu ćwiczenia, a to u Eli mi zeszło, kawa przy sklepiku. Jeszcze tu mnie złapią na chwilę albo wstąpię w odwiedziny i czas leci. Jeszcze trzeba ogarniać telefon, prasówkę no i zleciało 5 tygodni. Przyjeżdżam do ludzi w aneksie telewizyjnym i jeszcze nic nie powiedziałem, nic nie zrobiłem, a już się uśmiechają. Mówili mi, że gdy się pojawiam to razem ze mną pojawia się słoneczko. Miło słyszeć takie rzeczy o sobie. Jedna z rehabilitantek mówiła na mnie, że jestem pieszczoch. Lubię ją i sam jestem w stosunku do niej uroczo, bez złych emocji lekko złośliwy. Tak samo traktuje tego pieszczocha. Nie bardzo wiem o co chodzi ale nie dałem jej satysfakcji i nie zapytałem.

8 marca, dyrekcja ośrodka składała życzenia wszystkim kobietą z okazji ich święta.  Tak się złożyło, że przy okazji dokumentacji i ja trafiłem na foto karty historii z Dąbka. Leżę na tym stole jak jakiś zwłok :)

Foto ze strony ośrodka
http://www.komrdabek.pl/galeria,art,215,dzien-kobiet-komr

Pocieszające jest też to, że mimo iż mi się pogorszyło od zeszłego roku to jednak nie za wiele. Mateusz, rehabilitant bardzo jest zadowolony z mojego stanu po powrocie. Może to dlatego, że postawiłem wszystko na wzmocnienie mięśni posturalnych. Niczym innym się nie zajmowałem.

Cały pobyt na rehabilitacji został opłacony ze środków przekazanych na moje subkont. Bardzo dziękuję wszystkim darczyńcom za pomoc. Jeśli ktoś jeszcze nie złożył swojej deklaracji PIT za 2016 rok, a chciałby mi pomóc to zapraszam oraz bardzo dziękuję.