Stwardnienie rozsiane - diagnoza której nie życzę nikomu. Chciałbym pokazać, że ta diagnoza nie oznacza iż życie się kończy. Pragnę pokazać innym, że to życie wciąż jest, chodź może trochę inne, może trudniejsze ale to nie koniec. Czy jestem czasami załamany? Często, ale potem się podnoszę i maszeruje dalej z podniesionym czołem i z uśmiechem na twarzy.

Jeśli chodź trochę ten blog będzie pomocny dla Was chorych oraz dla Waszych rodzin to będę szczęśliwy. To właśnie jedna z tych rzeczy która dodaje mi sił.

Wojciech Mrugalski

sobota, 29 stycznia 2022

Nie pisałem ostatnio...

Nie pisałem nic ostatnio, bo nie miałem o czym... fajnym. Dziś chyba też nie będzie miło ale po kolei. Na początek zacznę od świąt.
 
Nie lubię świąt, nigdy ich nie czułem. Zawsze się na świętach czułem dziwnie, obco. Nie wiem czemu tak było. Kiedyś drażniła mnie ta sztuczność tego całego świątecznego anturażu, a teraz nie wiem czemu tak jest. Może dlatego, że nie mam własnej rodziny, dzieci? Kiedyś miałem przez chwilę, ale czy byłem szczęśliwy? Gdybym był to powinienem pamiętać chwile szczęścia, a tu nic takiego nie ma. Mało?

Przed świętami mój kot Milko coś jadł słabo, ale jadł. W wigilię to już było źle. Kot jak nie je, przez dzień, dwa, to zaczynają się problemy i to poważne. W wigilię mama pojechała z nim do szpitala weterynaryjnego. Okazało się, że jest niewesoło z nim, że ma złe wyniki trzustki i zapalenie jelit. Kot jeździł codziennie rano na kroplówki dożylne do lecznicy i wracał wieczorem. Było z nim lepiej, ale weterynarz nie dawał większych szans. W okresie świąteczno-noworocznym zdałem sobie sprawę, że Milko zaraz skończy 13 lat, a to już jest stary kot. Wiedziałem, że ma tyle lat, ale jakoś tak myślałem, że jeszcze ma przed sobą trzy, cztery lata życia, a tu taki szok! Zaskoczyło mnie to! W krótkiej chwili, w święta, musiałem zacząć myśleć o eutanazji kota, że ten czas jest bliżej niż dalej.
 
Milko to jest mój kot. Wziąłem go z podwórka w kamienicy, gdzie prowadziłem firmę. Znam go od urodzenia. Chodziłem z nimi do szczepień, odrobaczyłem cały miot, karmiłem je. Kupowałem jedzenie, dbałem o nie. Na jesieni 2009 roku zabrałem go do domu, bo nie chciałem by został na podwórku na zimę. Byłem już cztery lata chory na SM. Chodziłem bardzo słabo. Na sztywnych, spastycznych nogach i o kijkach nordic walking. W 2009 złamałem nogę i to był mój ostatni rok, kiedy chodziłem do pracy do biura. Nie byłem już w stanie po zrośnięciu nogi dojść i sam wrócić z pracy. Mimo, że nie chodziłem do pracy to dalej prowadziłem firmę, To by nie było możliwe bez wspólnika za co mu się należą wielkie podziękowania. Z końcem 2021 roku podjęliśmy decyzję, że zamykamy firmę, która działała 20 lat!

Dziś jest ponad miesiąc od problemów z kotem, który żyje, ale rokowań nie ma dobrych. Diagnoza to zapalenie jelit, trzustki i wątroby, czyli Triaditis. Każdy dzień to obserwowanie czy kot ma apetyt, czy je, czy nie chudnie, czy nie cierpi i dawanie co 2-3 dni kroplówki podskórnej. To są zalecenia od weterynarza. Póki kot je to ma czas, ale time is ticking.
 
Coś się kończy i coś się zaczyna, dlatego zacząłem szukać pracy zdalnej. Znam się na komputerach, pracowałem na infolinii z klientami. Mam do ludzi cierpliwość, gadane a dodatkowo znam się na programach graficznych do edycji grafiki. Doskonała znajomość Worda i Excela. Gdyby ktoś miał jakieś informacje to proszę o info w formularzu po prawej stronie.
 
Jak chodzi o mój SM to ćwiczę. Cały czas mam rehabilitację. Trzymam się dobrze. Nie zauważyłem, by mój stan fizyczno – neurologiczny się pogorszył co odbieram za sukces. Kiedyś już pisałem o tym ale powiem to jeszcze raz. Powszechnie wiadomo, że rehabilitacja pomaga i że trzeba to robić regularnie. U mnie to działa ale zauważyłem, że jak za dużo poćwiczę mięśnie pomaturalne tzn. plecy, brzuch to wzrasta moja spastyka w nogach i rękach. Za dużo ćwiczeń posturalnych to mam na myśli 4 - 5 minut i to już potrafi być u mnie na minus. Przez lata rehabilitacji gdy różni, różniści rehabilitanci udzielali mi rad, to mówili, że chodzenie zaczyna się od pleców. Siedzę bez oparcia tylko dlatego, że mam odpowiednio silne mięśnie posturalne. Ciągle muszę manipulować i zmieniać ale to chyba oznacza, że żyję!

Przekaż 1% swojego podatku

Jeśli zechciałbyś minie wspomóc finansowo, to będę niezmiernie wdzięczny.

Dane do przekazania 1% podatku: numer KRS 0000338878.
Koniecznie w rubryce „Cel szczegółowy” wpisz: Wojtek Mrugalski.



1 komentarz:

  1. Podawaj Kotkowi Dibo olej z łososia a znacznie lepiej się poczuje, gwarantuję!
    Olej z łososia przede wszystkim poprawia apetyt tak że kotek/piesek będą jedli jak szaleni, działa wzmacniająco na cały organizm, dodaje witalności, poprawia krążenie, wzmacnia kości i poprawia wygląd sierści/włosów.
    Ja podaję swojemu pieskowi (jego kolega zachorował i weterynarz nie dawał żadnych szans, po kilkudniowym podawaniu oleju piesełek zaczął normalnie jeść, przybrał na wadze a jego wyniki krwi tak się poprawiły że weterynarz nie mógł na własne oczy uwierzyć). Mój kot żył ponad 21 lat i Twój też będzie, nie trać wiary!

    OdpowiedzUsuń

Będzie miło gdy się przedstawisz:-)